ഒരായിരം വര്‍ണ്ണമായ്
നീ വന്നു മാനത്ത്
അന്ന് നിനക്ക് മഴവില്ലോളം
അഴകുണ്ടെന്നെനിക്ക് തോന്നി
നീ വന്ന പകലുകള്‍ ഇന്നും
ഞാനോര്‍ക്കുന്നു.....
നിന്റെ നിഴലിനെ തേടി
ഞാനലയുന്നു അറ്റമില്ലാതെ
നിന്നെ കുറിച്ചോര്‍ത്തുള്ള
ഓര്‍മകളുമായി ഞാന്‍
ഇരുട്ടിന്റെ ഹൃത്തിലയണയുമ്പോ
നിലാവായ് നീയണയുന്നു
ഓര്‍മ്മകളുടെ താരാട്ടുപാട്ടുകള്‍
എന്നെ വലയം വക്കുമ്പോ...
നീ വന്നെന്നെ വാരിപ്പുണരുന്നതും
നിന്റെ വാക്കുകളില്‍ ഞാന്‍ അലിയുന്നതും
നിലാവിന്റെ ചാരത്തിരിന്നു
ഞാന്‍ മയങ്ങാറുണ്ട്
നീ മാത്രമായിരുന്നു പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള
എന്റെ ദീഘശ്വാസങ്ങളില്‍ തീര്‍ത്തും
വെയിലിന്റെ നാളമേറ്റു
പ്രകൃതി ഉണരുമ്പോഴേക്കും
ഞാനെന്റെ ഓട്ടത്തിനാദ്യ
വിരാമമിട്ടുണ്ടാവും
എപ്പോഴും എല്ലാഴ്്‌പ്പോഴും നിന്റെ
നിഴല്‍ എന്നോട് കിന്നാരം ചൊല്ലാറുണ്ട്
അതാണെന്റെ ഊര്‍ജ്ജവും പ്രചോദനവും
ഒഴുക്കിന്‍ വിപരീതമാവുമ്പോഴാ
ഞാന്‍ നിന്റെ കൈപിടിക്കാന്‍
വെമ്പല്‍ കൊളളാറ്
വരിക നീ എന്നില്‍...
പ്രതീകമായ്..... നാളെയുടെ പ്രത്യാശയായ്
കാത്തിരിക്കാം ഞാനീ
നിലാവിന്റെ ചാരെ......
നിന്റെ മൂളിപ്പാട്ടിനായ്.................
......
പ്രിയത്തോടെ
നിന്റെ ഞാന്‍....
ലത്തീഫ്
No comments:
Post a Comment