ആഗ്രഹങ്ങളുടെ കൂമ്പാരത്തിനിടയിലെവിടെയോ..

ഓര്‍മ്മചിത്രങ്ങളുടെ ക്യന്‍വാസിന്

ചിതലരിച്ചതറിഞ്ഞില്ല

ആകുലതകള്‍ ഓരോന്നായ്

വിടരുമ്പോഴും

പ്രത്യാശയുടെ പുതു നാമ്പുകള്‍

വിടരന്നുണ്ടായിരുന്നു

അല്ലേലും നാം കൊതിക്കുന്നതിന്റെ

ഒരറ്റത്തല്ലേ നമുക്ക്

എത്തിച്ചേരാനാവുകയുള്ളൂ..

പൂര്‍ണ നിലാവിന്റെ

ആനന്ദം പൂര്‍ണ്ണമായി

ആസ്വദിക്കാന്‍ ആര്‍ക്കുമാവില്ലല്ലോ...

നിലാവിന്റെ നിഴലിലൂടെ

നടക്കുമ്പോ... സമയം നമ്മില്‍

നിന്നുമകലുന്നത് നമ്മള്‍

അറിയാതെ പോകുന്നു

എല്ലാം അവസാനിച്ച്

വാടിയ ഇതളുകളെ നോക്കി

നാം നഷ്ടതകളെ കുറിച്ചോര്‍ത്ത്

വിലപിക്കുന്നു.....

കാലം തന്നെ രക്ഷയും..സാക്ഷിയും..

ഇതും സമര്‍പ്പിക്കട്ടെ...

പ്രത്യാശയുടെ മുമ്പിലേക്ക്..

ലത്തീഫ്‌