കാലത്തിന്റെ തീരത്തിലുടെ നമ്മള്‍ നടന്നകന്നപ്പോ
നമ്മളറിഞ്ഞില്ല... കാല്‍പാദങ്ങളില്‍ പറ്റിപിടിച്ച
മണല്‍ തരികളെ വേര്‍പെടുത്തുമ്പോ....
ഇത്ര നേവുമെന്ന്
ഒരു നേര്‍ത്ത മാരുതന്‍ വന്നണഞ്ഞപ്പോ
നാം കരുതി ഇതു തന്നെ
ഭൂമിയിലെ സ്വര്‍ഗ്ഗമെന്ന്..
പലര്‍ക്കും കളിയാക്കി നമ്മെ
കൊഞ്ഞനം കുത്താം..
കാലത്തിന്റെ വിടരാത്ത
പൂക്കളെ തേടി നമുക്കലയാം
ഈ നിലക്കാത്ത തിരകള്‍ക്കിടയലും
നമ്മള്‍ തേടുന്ന വസന്തമുണ്ടാവുമെന്ന് നമുക്കാശിക്കാം....
പ്രിയമുള്ളവര്‍ക്കായ്
വിദൂരതയില്‍ നിന്നും
എന്നെ തേടുന്ന പ്രിയമുള്ളവര്‍ക്ക്..
ലത്തീഫ്‌
No comments:
Post a Comment